Dentist man making procedures with his patient in dental office

Grzybica

W tej grupie chorób skóry zmiany są wywo­ływane przez grzyby chorobotwórcze. Odpo­wiednio do miejsca występowania zmian roz­różnia się grzybice skóry, włosów i paznokci. Do zakażenia dochodzi w wyniku kontaktu z chorym człowiekiem lub zwierzęciem domo­wym (kot, pies), a także przez przedmioty osobistego użytku (odzież, obuwie, szczotki do włosów i do mycia rąk, ręcznik itp.). 2 uwagi na znaczną zakaźność i rozpow­szechnienie w pewnych środowiskach, grzy­bice stanowią poważne zagadnienie epide­miologiczne i społeczne.

Grzybica skóry gładkiej
Grzybica skóry gładkiej w swej powierz­chownej postaci jest jedną z najczęściej spo­tykanych odmian. Może występować w każ­dym wieku. Zajmuje przecie wszystkim od­słonięte części ciała: twarz, szyję, dłonie. Typowy wykwit ma kształt okrągłej lub owal­nej plamy rumieniowej, na której obwodzie pojawiają się maleńkie pęcherzyki, które pokrywają się strupkami. Wykwit, który nie jest leczony szybko, powiększa się na obwo­dzie, a zmianom towarzyszy nieznaczny świąd.

Grzybica stóp

Grzybica strzygąca
Grzybica strzygąca w swej powierzchownej postaci ma charakterystyczne wykwity. Są to okrągłe, wyraźnie ograniczone ogniska, w których obrębie widać krótko, tuż przy skó­rze, nierówno poułamywane, przerzedzone włosy, zniszczone grzybem. Postać głęboka grzybicy strzygącej występu­je najczęściej na głowie u dzieci i na owło­sionej skórze brody u mężczyzn. Wywołuje ona ostry stan zapalny z tworzeniem się bo­lesnych guzków różnej wielkości. Przy ich ucisku wydziela się treść ropna. Na miejscu tych zmian włosy ulegają zniszczeniu i dlate­go po wygojeniu powstają trwałe wyłysienia i blizny.

Grzybica woszczynowa
Grzybica woszczynowa znacznie różni się wyglądem od pozostałych odmian. Może wy­stępować na skórze gładkiej, jednak przewa­żnie zajmuje owłosioną skórę głowy. Jej cha­rakterystycznym wykwitem jest okrągła, szarawo-żółta tarczka w środkowej części lekko wklęsła, silnie przylegająca do skóry. Włosy w obrębie zmian tracą elastyczność, stają się szare, matowe, szorstkie, pokręcone i łatwo się łamią. Tarczki tworzą na coraz większej powierzchni grube złogi, pod który­mi, przy dłuższym trwaniu choroby, powstają gładkie, lśniące blizny, całkowicie pozbawio­ne włosów. Obecnie odmiana ta jest rzad­kością.

Grzybica paznokci
Grzybica paznokci może towarzyszyć grzybi­cy stóp i dłoni, a także innym postaciom grzybicy skóry. Zakażony paznokieć traci swe różowe zabarwienie, ulega pobruzdowaniu i łatwo się kruszy. Naskórek pod zgrubia­łym i popękanym brzegiem płytki ulega nad­miernemu rogowaceniu. Te zmiany mogą się utrzymywać długo i stanowią dla chorego dokuczliwe utrudnienie w codziennym życiu, a dla jego otoczenia źródło zakażenia bez­pośredniego lub pośredniego.

Grzybica pachwin
Grzybica obrębna pachwin występuje czę­sto, zwłaszcza u mężczyzn, w postaci plam początkowo czerwonych, które zmieniają się w żółtobrunatne. Zajmują one skórę pach­win, ud i wzgórka łonowego. Na lekko wałowato wzniesionych brzegach tych wykwitów tworzą się grudki, pęcherzyki i strupki. Przy utrzymującym się świądzie zmiany te mogą się utrzymywać długo; samoistnie nie ustępu­ją, wymagają leczenia.

Leczenie grzybicy
O sposobie leczenia grzybicy decyduje lekarz po ustaleniu rozpoznania, co w większości przypadków wymaga przeprowadzenia do­datkowych badań zakażonej skóry, włosów lub paznokci. Leczenie zazwyczaj polega na przyjmowaniu leków oraz stosowaniu miejscowo maści, kremów, płynów lub za­sypek. Powodzenie leczenia zależy od bardzo dokładnego przestrzegania wszys­tkich zaleceń lekarza. Przy zadawnionej grzybicy paznokci może zaistnieć konie­czność ich chirurgicznego usunięcia na okres leczenia.