Grzybica
W tej grupie chorób skóry zmiany są wywoływane przez grzyby chorobotwórcze. Odpowiednio do miejsca występowania zmian rozróżnia się grzybice skóry, włosów i paznokci. Do zakażenia dochodzi w wyniku kontaktu z chorym człowiekiem lub zwierzęciem domowym (kot, pies), a także przez przedmioty osobistego użytku (odzież, obuwie, szczotki do włosów i do mycia rąk, ręcznik itp.). 2 uwagi na znaczną zakaźność i rozpowszechnienie w pewnych środowiskach, grzybice stanowią poważne zagadnienie epidemiologiczne i społeczne.
Grzybica skóry gładkiej
Grzybica skóry gładkiej w swej powierzchownej postaci jest jedną z najczęściej spotykanych odmian. Może występować w każdym wieku. Zajmuje przecie wszystkim odsłonięte części ciała: twarz, szyję, dłonie. Typowy wykwit ma kształt okrągłej lub owalnej plamy rumieniowej, na której obwodzie pojawiają się maleńkie pęcherzyki, które pokrywają się strupkami. Wykwit, który nie jest leczony szybko, powiększa się na obwodzie, a zmianom towarzyszy nieznaczny świąd.
Grzybica stóp
Grzybica strzygąca
Grzybica strzygąca w swej powierzchownej postaci ma charakterystyczne wykwity. Są to okrągłe, wyraźnie ograniczone ogniska, w których obrębie widać krótko, tuż przy skórze, nierówno poułamywane, przerzedzone włosy, zniszczone grzybem. Postać głęboka grzybicy strzygącej występuje najczęściej na głowie u dzieci i na owłosionej skórze brody u mężczyzn. Wywołuje ona ostry stan zapalny z tworzeniem się bolesnych guzków różnej wielkości. Przy ich ucisku wydziela się treść ropna. Na miejscu tych zmian włosy ulegają zniszczeniu i dlatego po wygojeniu powstają trwałe wyłysienia i blizny.
Grzybica woszczynowa
Grzybica woszczynowa znacznie różni się wyglądem od pozostałych odmian. Może występować na skórze gładkiej, jednak przeważnie zajmuje owłosioną skórę głowy. Jej charakterystycznym wykwitem jest okrągła, szarawo-żółta tarczka w środkowej części lekko wklęsła, silnie przylegająca do skóry. Włosy w obrębie zmian tracą elastyczność, stają się szare, matowe, szorstkie, pokręcone i łatwo się łamią. Tarczki tworzą na coraz większej powierzchni grube złogi, pod którymi, przy dłuższym trwaniu choroby, powstają gładkie, lśniące blizny, całkowicie pozbawione włosów. Obecnie odmiana ta jest rzadkością.
Grzybica paznokci
Grzybica paznokci może towarzyszyć grzybicy stóp i dłoni, a także innym postaciom grzybicy skóry. Zakażony paznokieć traci swe różowe zabarwienie, ulega pobruzdowaniu i łatwo się kruszy. Naskórek pod zgrubiałym i popękanym brzegiem płytki ulega nadmiernemu rogowaceniu. Te zmiany mogą się utrzymywać długo i stanowią dla chorego dokuczliwe utrudnienie w codziennym życiu, a dla jego otoczenia źródło zakażenia bezpośredniego lub pośredniego.
Grzybica pachwin
Grzybica obrębna pachwin występuje często, zwłaszcza u mężczyzn, w postaci plam początkowo czerwonych, które zmieniają się w żółtobrunatne. Zajmują one skórę pachwin, ud i wzgórka łonowego. Na lekko wałowato wzniesionych brzegach tych wykwitów tworzą się grudki, pęcherzyki i strupki. Przy utrzymującym się świądzie zmiany te mogą się utrzymywać długo; samoistnie nie ustępują, wymagają leczenia.
Leczenie grzybicy
O sposobie leczenia grzybicy decyduje lekarz po ustaleniu rozpoznania, co w większości przypadków wymaga przeprowadzenia dodatkowych badań zakażonej skóry, włosów lub paznokci. Leczenie zazwyczaj polega na przyjmowaniu leków oraz stosowaniu miejscowo maści, kremów, płynów lub zasypek. Powodzenie leczenia zależy od bardzo dokładnego przestrzegania wszystkich zaleceń lekarza. Przy zadawnionej grzybicy paznokci może zaistnieć konieczność ich chirurgicznego usunięcia na okres leczenia.