Coop (1961) wykrywając kalcytoninę wykazał, że PTH nie jest jedyną substancją regulującą stężenie wapnia w ustroju. Kalcytonina jest to polipeptyd o masie cząsteczkowej 2500, złożony z 32 aminokwasów. Wytwarzana jest przez komórki C tarczycy, pochodzące z grzebienia nerwowego. Kalcytonina jest wydzielana w odpowiedzi na zwiększenie stężenia wapnia -w osoczu, redukuje liczbę osteoklastów, obniżając stężenie wapnia i fosforanów, głównie przez zmniejszenie ich resorpcji z kości i zmniejszenie resorpcji tych związków w nerkach. Fizjologiczne znaczenie kalcytoniny i jej wpływ na stężenie zjonizowanego wapnia nie są jasne. Osoby po całkowitym usunięciu tarczycy wykazują niewielkie zaburzenia homeostazy wapnia. Wskazuje na to fakt, że głównym czynnikiem regulującym jest PTH, kalcytonina odgrywa natomiast jedynie podrzędną rolę. Największe stężenie kalcytoniny występuje u noworodka i możliwe, że u płodu hormon ten zmniejsza re- sorpcję minerałów z kości. Stężenie wapnia w osoczu płodu jest kontrolowane przez łożysko, wpływ kośćca na tę regulację jest więc niepotrzebny, a regulacja hormonalna jest ukierunkowana jedynie na mineralizację rosnących kości (12).
W lecznictwie stosuje się kalcytoninę otrzymywaną z tarczycy człowieka, świni i łososia. Ta ostatnia jest najbardziej aktywna i najczęściej używana.
Na przemianę wapnia w ustroju mają także wpływ i inne hormony, jak: tyro- lcsyna, hormon wzrostu, steroidy nadnerczowe i estrogeny.
